Op maandag 12 december reisde het eerste herenvolleybalteam van Xanthos af naar Dinxperlo, om daar met Favorita te gaan strijden in de derde divisie B, regio Oost. Inzet: de vierde plaats op de ranglijst. Twee overwinningen uit de laatste twee wedstrijden zorgden daarbij voor het nodige vertrouwen.

Al mag bij dat vertrouwen ook een kleine kanttekening worden geplaatst; de Zettense formatie was in die twee wedstrijden niet altijd in staat geweest de druk volledig bij de tegenstander neer te leggen. Zeker tegen laagvlieger Reflex speelde hen dat parten. Het kostte toen gelukkig niet de winst, maar wel twee punten. Afwachten dus hoe de equipe van trainer/coach Ed Hofstede op deze doordeweekse dag uit de startblokken zou gaan komen.

 Moeizaam

Nou, de start was niet best... Set 1 was afgelopen voordat die goed en wel begonnen was. Daar waar Xanthos met moeite hier en daar wat puntjes bij elkaar sprokkelde, regen de heren van Favorita de de punten als kralenkettingen aaneen. Xanthos kreeg geen grip op de service- en aanvalskracht van de tegenstander. En dan is het lastig volleyballen. Slechts tien punten vielen de Zettenaren ten deel.

 Coach Ed greep in en hoopte dat de ingreep die afgelopen zaterdag nog zo succesvol was, ook nu voor een kanteling van de wedstrijd zou zorgen. Set twee verliep, op twee servicebeurten na, dan ook veel meer gelijk op dan de eerste. Ware het niet dat de thuisploeg in elk van die serviceseries maar liefst zeven(!) punten maakte... De set ging wederom naar Favorita: 25-16.

 Snelheidsrecord

Over set 3 valt helaas niet veel anders te berichten dan over de voorgaande sets. Ondanks de toename in overtuiging in de aanval van de bezoekers, die in de eerste twee sets volledig ontbrak, struikelden hun goede intenties over de eigen individuele foutenlast. 25-14. Nog zo’n set, en de kortste wedstrijd op de Nederlandse velden sinds de invoering van het rallypoint-systeem zou een voldongen feit zijn.

 In de vierde set toverde Ed ‘Kazan’ Hofstede nog een konijn uit de hoge hoed. Onder het motto ‘slechter wordt het toch niet, laten we iets proberen’, blies de oefenmeester het experiment van een paar weken geleden, waarbij buitenaanvaller Arjan den Hartog op de middenpositie werd geposteerd, nieuw leven in. Met de bemoedigende woorden ‘Jongens, ga gewoon lekker vrijuit spelen. De uitslag weten we toch al’, stuurde hij zijn team de wei weer in.

 Waar de sleutel tot succes lag, is tot op de dag van vandaag onduidelijk. Was het toch weer de hand van de trainer, die met een gewaagde wissel en krasse uitspraken het team weer op scherp wist te krijgen? Was het het meegereisde publiek, dat inmiddels zó beteuterd zat te kijken dat de mannen van Xanthos (libero Frank de Wit en spelverdeler Koen Scholtes voorop) het niet over hun hart konden verkrijgen om ook de vierde set net zo rampzalig te spelen als in de voorgaande drie? Was het de thuisploeg, dat de touwtjes liet vieren omdat ze ook de vierde set met twee vingers in de neus zouden gaan winnen?

 Feit is, dat de passers in de vierde set weer passten, de spelverdeler weer spel verdeelde en de aanvallers weer scoorden. Arjan scoorde er op midden lustig op los. Door deze ontstane dreiging kwam ook het aanvalsspel van buitenaanvallers Mark den Hartog en Bart van Schijndel weer op gang. Met 22-25 werd de laatste set door Xanthos binnengehengeld, en bleek de lange reis naar Dinxperlo niet volledig voor niets te zijn geweest. Conclusie: Favorita was gewoonweg een maatje te groot vandaag. Maar als we wat eerder ‘gewoon’ waren gaan volleyballen, hadden we er wellicht meer een wedstrijd van kunnen maken.